Cohouding ... u zei ?

Ik volg dit jaar nog lessen aan het HORTECO als vrij student. We kregen daar een opdracht een tuin te ontwerpen voor een gerestaureerde vierkantsboerderij. De opdrachtgever wil er een cohousing project van maken ... u zei ?

De idee is ontstaan in Denemarken. Een groep mensen koopt een stuk grond of domein waar ze een kleine dorpsgemeenschap creëren. Naast de privéwoningen komen er gemeenschappelijke ruimtes zoals tuin, wasplaats, ontspanning- en hobbyruimtes maar ook een keuken en eetruimte. Hierdoor kan men compact en dus voordeliger bouwen. De bedoeling is ook dat het gemeenschapsgevoel heropleeft.

Cohousing is geen sekte of commune. De privacy wordt gerespecteerd en er wordt geen ideologieën opgelegd.

Veel informatie vind je op: www.cohousingplatform.be

Bij het bestuderen van enkele projecten kwam ik het Savvaerket Cohousing project in Denemarken tegen. Naar mate ik verder las vond ik het steeds boeiender worden.

De architect Jens Arnfred betrok de bewoners bij het ontwerpen. Hij vond dat ze de impact van hun idealen moesten inzien/beseffen op de architectuur. Samen werd er gekozen voor een concept, in het bijzonder de overdekte straat, dat informele sociale interactie moet stimuleren en dit jaarrond. Minimum aan privé, een maximum aan gemeenschap. De huizen lopen van publiek (de overdekte straat) naar semipubliek (eetplaats en keuken) over semiprivé (living) achteraan tot volledig privé (de slaapkamers) op een ander niveau.

Een koninklijke mijl ?

"The Royale Mile".

"Oranjeboom" voor Paleis 't Loo.

Na een jaartje bijstuderen als tuin- en landschapsarchitect wordt zo geconfronteerd met die dingen waar je eigenlijk nog niet goed in bent. Zo weet ik dat mijn tuintechnische kant van de zaak niet zo bijster is en al is mijn plantenkennis behoorlijk, van het samenstellen van een beplantingsplan heb ik nog niet veel kaas gegeten.
In augustus viel mijn oog op een advertentie voor de “Royale Mile”. Dat is eigenlijk een brede winkelstraat van één Schotse mijl die loopt van Edinburgh Castle naar Holyrood Abbey maar de Nederlanders hebben dit geadopteerd voor een één mijl (1609,34 meter) lange bloemenbordertentoonstelling. Het is ingericht door een tiental van de beste borderontwerpers in Europa. Het is een organisatie van de Triennale van Apeldoorn.
Het was leuk de verschillende smaken en stijlen achtereenvolgens te bekijken. Goed ook dat mijn medestudente Raymonde mee was, een rondlopende plantenencyclopedie. Met ons twee waren we een klankbord voor elkaar en leerden op een toffe manier een aantal planten. Het bracht me ook enkele mooie foto's op. Al bij al was dit zeer positief.Deze 100 dagen cultuur tuin en landschap, zoals deze triënnale wordt genoemd, vond plaats op verschillende locaties dus trokken we van Park Berg en Bos naar de Nettenfabriek. Daar hadden lagere school kinderen allerlei knutsel en schilderwerkjes gemaakt over landschap rond de school. Leuk maar niet echt boeiend voor ons. Er waren ook enkele kunstenaarsinterpretaties over landschap. We hebben er niet zoveel aan gehad. Toch kwam ik daar een leuk idee tegen. Een kunstenaar had met asfaltafval van wegenwerken een tof landschap gemaakt. Kinderen konden er leuk spelen maar je kon er ook kijken naar theater of lekker zitten luieren. De kussens waren voorzien!

Recyclage van asfalt.

Detail van de "Royale Mile".
Onze laatste etappe was Paleis Het Loo. Daar was een tentoonstelling 'Landschappen van verbeelding'. Er werd een overzicht gepresenteerd van 400 jaar tuin en landschapsarchitectuur. Dit was wel leuk omdat je de originele tekening te zien kreeg, aan de andere kant was de setting nogal saai (twee lange glasbakken) om al die informatie te verwerken. Er was wel een poging gedaan om de informatie via beeldenreportages er vlotter in te lepelen. Toch werkte het niet echt.Ik had er veel meer van verwacht maar moet toch toegeven er interessante dingen gezien te hebben. Het was wel een beetje ver (drie uur rijden!). Bij het terug komen hadden we dan nog de tegenslag veel regen te hebben zodat we over al files hadden. Enfin, na 5 uur auto rijden was ik eindelijk om 8u30 thuis. Dat was wel eventjes balen. We moesten toen nog naar een etentje bij vrienden … om 8 uur.

Vooruit met de ... de kruiwagen.

Het is er dan eindelijk van gekomen!


Ik heb twintig jaar een bloemenwinkel gehad en toen beslisten Dieter en ik om er twee jaar tussenuit te trekken. We vertrokken met de zeilboot om twee jaar rondjes te varen op de Middellandse zee ... maar dat is een verhaal op zich. Zie foto hiernaast.

--> Hier kan je dat verhaal lezen:

http://www.reinaard.info/

Daar begon de idee te rijpen om mijn oorspronkelijke opleiding als tuin- en landschapsarchitect toch maar eens om te zetten in realiteit. Ik ben er van overtuigd dat het door deze sabatical is dat ik de stap heb durven te zetten. Je verlaat zo maar geen bloeiende bloemenzaak om je in het niets te storten en dus van onderaan te herbeginnen. Het helpt, als je zo voor twee jaar weg bent. Alles wordt relatief op afstand en je denkt, waarom niet?
Toen we vorig jaar terug kwamen ben ik aanstonds lessen gaan volgen op mijn oude hogeschool. 27 jaar gelden was er van AutoCAD nog geen sprake en dat wilde ik toch onder de knie hebben. Ik heb er gelijk ontwerpen bij genomen dat gaf mij dan de nodige training om er terug in te komen. En het was nodig. De smaak had ik nog wel maar de routine was ver zoek. Tergend langzaam kwam ik tot mijn eerste ontwerpje maar gaande weg kreeg ik terug het ritme te pakken. Mijn laatste ontwerp van het academiejaar ging al veel vlotter al liep ik nog een blauwtje bij het voorstellen van mijn plan. Daar was nog veel werk aan de winkel !



Plannen maken en maquettes bouwen, ik moest er weer in komen.

Deze zomer heb ik dan mijn 50ste verjaardag gevierd. Ja, een gouden verjaardag en hopelijk een gouden start van mijn nieuw beroep. Veel mensen verklaren me voor gek. Ze zeggen het niet met zoveel woorden maar aan hun beminnelijk glimlachje als ik mijn plannen ontvouw zie dat ze het niet echt geloven. Het zij zo.



Ik heb wel beslist nog een aantal vakken te volgen in het derde jaar tuinarchitectuur aan de Hoge school Erasmus. Mijn praktische ervaring is nog niet denderend en dit laatste jaar worden deze zaken extra belicht, dus ik ga ervoor.