Pompen of verzuipen: over water

Nog niet zo lang geleden was in ons kikkerlandje alles gericht op het zo snel mogelijk afvoeren van regenwater. We konden het niet snel genoeg kwijt raken, zo vlug mogelijk de riolering in. We beperkten ons niet tot het regenwater ook natte weiden en moerassen moesten worden gedraineerd, uiterwaarden werden afgedamd. Er was de perceptie dat het hier altijd regende en de middeleeuwse schrik voor natte weiden, moerassen (en dus verschrikkelijke ziekten) was nog steeds latent aanwezig. Dat leidde bij regen tot gezwollen beken en rivieren en de daarmee gepaard gaande overstromingen met de reactie om nog meer te kanaliseren.



Hoe meer men van dat water af wilde, hoe meer men ook interesse begon te krijgen in dat water, bron van alle leven. Want uitdroging van de grondwatertafel, tekort aan drinkwater tijdens lange droogte, meer overstromingen ondanks meer kanalisering, drastische terugloop van het amfibieën- en vogelbestand deed sommigen nadenken. "We waren niet goed bezig".
Ondertussen kwam er volop belangstelling voor tuin - en visvijvers en de daarmee gepaard gaande inzicht in het biologisch in evenwicht houden van dat water. Al deze facetten leidden in het laatste decennium tot een copernicaanse revolutie over hemelwater en wat je ermee aan moet. Wateropvang d.m.v. regenput en groendak, aquaflow verharding en gesplitste rioleringsstelsels worden volop aangewakkerd met subsidies of worden gewoon verplicht bij nieuwbouw.

Een tuin zonder water is niet meer verantwoordelijk. Regenwater afvoeren via de riolering kan niet meer we moeten het op één of andere manier op natuurlijke wijze laten indringen in de bodem. Er zijn enkele drastische middelen om dat te doen zoals een WADI (Water Afvoer Door Infiltratie) afvoer naar een lager gelegen ondiep opvangbekken of door middel van een ondergrondse grindkoffer. Probleem met deze middelen is dat ze grote oppervlakten vereisen en dat hebben we niet altijd in onze particuliere tuinen.
Er zijn echter ook zachtere vormen van wateropvang en een combinatie van enkele is meestal voldoende om ons op natuurlijke wijze te ontdoen van het overtollige hemelwater: opvang in een regenwaterput of ton, groendak, waterdoorlatende bestrating, een vijver, een poel of mini-moeras. Met wat creativiteit het geraakt men van zijn hemelwater af zonder het door de riolering te moeten jagen.

Op internet vind je massa's documentatie zoals bij www.waterloketvlaanderen.be, www.velt.be en zeker ook bij www.vibe.be . Een boekje met veel creatieve ideeën is "Water in de tuin" uit de reeks Milieuvriendelijk tuinieren van de uitgeverij Roodbont. De publicatie "Hemelwater gebruiken!" is een handleiding voor gebruik van regenwater in en rond het huis, uitgegeven door VIBE, is voor Vlaanderen nog steeds de referentie.

Opentuindagen

Ze zijn al weer voorbij die opentuindagen. Je loopt er maanden mee rond, je werkt je op naar een climax en hop  36 uren later is het al weer voorbij.

Het is met tevredenheid en grote voldoening dat ik er op terug kijk. Het weer was niet ditje-dat maar al bij al viel het mee. Er was geen overrompeling maar een continue stroom bezoekers, leuke bezoekers ook zodat tegen zondagavond zowat mijn stem zoek was. Hieronder een impressie van de opentuindagen 2010

Een woord van dank wil ik speciaal richten tot de mensen die meehielpen om van mijn opentuindagen een kletterend succes te maken.

- Bruno Vanranst die het gele tuinkunstwerk maakte dat mooi in het geheel paste.

- Philip Vanhecke van Creatmosphere die 's avonds tijdens de nocturne voor een feeërieke sfeer zorgde door zijn uitgekiende verlichting

- Lieve Grauls die 36 uur in het getouw was voor een natje en een droogje. Ze verzorgde de catering tot in de puntjes.

- Familie en vrienden die zich belangeloos uit de naad werkten om van de opentuindagen een geslaagd feest te maken.

Op naar de volgende in 2011 !